Auteur: Emma

Het is echt met geen pen te beschrijven hoe ik mij voel. De afgelopen twee dagen waar mentaal behoorlijk pittig en werd ik overmand met de vraag waarom doe ik dit? Ik kan niet alles verklaren of benoemen maar er word voor mij gezorgd. En dat ervaren is iets heel bijzonders.

Vandaag was een mooie goede dag, eentje waarbij het lopen erg lekker ging. Zelfs als kwam ik niet langs de Duitse Jacobsroute. De eerste 10 km gingen heel goed en daarna zocht ik al gauw de supermarkt op om wat eten te kopen. Meestal iets van een salade, wat brood en een sapje. En wat was ik blij toen ze in diezelfde lidl een oplaadsnoer hadden die ik nog zocht omdat gisteren de andere kapot was gegaan.

Verder het laatste stuk door mooie landweggetjes en iets omgelopen voor een kerk die helaas dicht bleek te zijn. Maar het was de 1e kerk die ik in de laaate 3 dagen gezien had dus ik ben naast een boom bij de kerk gaan zitten. Daarna was het nog een klein stukje naar de camping, die pal naast de rijn ligt.

Morgen loop ik naar een klooster in Neuss en ga ik vragen of ik daar mag slapen.

Oh en met de vlog ben ik bezig, ik heb alleen geen wifi en beperkt stroom. Maar het komt!

Voor nu bedankt voor het lezen en tot de volgende!

Vandaag begint de dag zonnig, maar mij aardige fietsburen hebben het over slecht weer. Ik vertrek rond een uur of 10 en baal ervan dat mijn was nog niet droog is.

In dit hele process en een nieuw ritme voel ik mij niet altijd even fijn. Vandaag is zo’n dag. Ik ben niet vooruit te branden. Ik baal dat ik weer flink van de route moet afwijken voor een slaapplaats maar ik ben ook onwijs dankbaar dat ik dit mag doen.

Ik hou veel pauze vandaag en als ik dan Moers inloop en een telefoontje pleeg valt mijn telefoon uit. Voordat ik mij uberhoud zorgen kan maken spreek ik twee mensen aan. Het zijn Nederlanders die op dezelfde plek als waar ik heen wil verblijven. Ze waarschuwen nog dat het niet voor tenten is maar ik weet dat het al geregeld is.

Daar aangekomen loopt de vrouw met mij mee en regelt ze alle dingen in het Duits. Een plek betaal je met een automaat waar je niet kunt pinnen. Vandaag zijn er weinig saniatare voorzieningen maar ik mag bij de Neserlanders even naar de wc en voor de rest red ik het wel. Ik mag ook mijn telefoon en powerbank bij hun opladen. Later kom ik erachter dat het snoertje van mijn telefoon het niet meer doet. Daarvoor moet ik maar een nieuwe kopen, gelukkig heb ik een reserve bij mij.

Van een andere man met camper krijg ik zomaar een grote fles water. Want een kraan is hier ook niet. Het voelt bijzonder dat mensen mij gewoon helpen. Elke dag weer opnieuw. Het voelt gek en heel fijn. Hoe zwaar mijn dag dan ook geweest is, dit maakt zoveel goed.

Voor nu bedankt voor het lezen en tot de volgende!

Vandaag ben ik lekker bijtijds vertrokken vanuit Wardt, ik zou vandaag iets van 22 km lopen.

Het was een weg waarvan ik helaas niet door Xanten kwam, iets wat ik wel graag gewild had omdat daar zulke mooie jeugdherinneringen liggen.

De weg ging vandaag vooral over wegen met veel auto’s, weinig huizen en veel landweggetjes. Het was behoorlijk warm vandaag met zo’n 26 graden.

Toen ik aankwam was ik behoorlijk gesloopt maar, ik kreeg al gauw het aan de praat met twee fietsers, dat was leuk. Ik weet eigenlijk niet eens hoe ze heten bedenk ik mij nu. Maar de jongeman heeft wat te eten en drinken voor mij meegenomen, zo lief. En we hebben nog een hele tijd met elkaar gepraat bij de tent.

Ik lig nu in de tent, ergens tussen Alpen en Kamp lindert. In de middle of nowhere, want het internet val de hele tijd uit.

Bedankt voor het lezen en tot de volgende!

Gistermiddag ontmoette ik Thomas, voor het kerkje in Marienbaum. Het was heel fijn om hem weer te zien. De stempel in mijn pelgrimspaspoort werd gisteren uitgereikt door een zuster. Dat was echt even een mooi moment.

Thomas en ik hebben er een fijne avond van gemaakt. En hij heeft mij geholpen met het zoeken van campings voor de komende dagen, want die zijn er niet zoveel.

Vandaag heb ik een kleine 10 km gelopen naar mijn slaapadres, een B&B dit keer. Even een kleine rustdag. Het was een prachtige wandeling over landweggetjes en een klooster, helaas was het klooster niet meer in functie. Wel heb ik er een mooie stempel kunnen halen. Ik ben sinds meer dan een week even alleen. Hoewel dat best gek is, vind ik de rust en stilte heel fijn.

Morgen staat er een pittige ettappe op het programma waar ik een beetje tegen opkijk. Ik loop meestal tussen de 18 – 20 km. Omdat de campings erg dungezaait zijn, ga ik morgen 21,9 km lopen naar de camping. Maar met rustig wandelen, pauze nemen en zo moet het wel lukken.

Voor nu bedankt voor het lezen en tot de volgende keer!

Vandaag begint de dag met een goed ontbijt. Ik word uitgezwaaid door Anja en ze zegt mij dat ik haar altijd mag bellen als ik problemen heb in Duitsland. Heel lief!

Het lopen gaat goed vandaag en mijn humeur is ook goed. Vandaag ga ik Thomas weer zien, super leuk! Er gaat flink wat water doorheen en het landschap is prachtig. Ik zie zelfs de schelpjes staan op palen die de Duitslandse jacobsroute aangeven.

Als ik bij het voorlaatste dorpje aankom voor vandaag is mij water bijna op. Ik spreek een vrouw aan of ze water voor mij heeft, ze komt terug met mijn fles water en een stuk watermeloen. Wat is dit bijzonder en erg lief!

Ik hou pauze bij een kerkje en als ik weer verder ga, val ik.. Daar lig ik op de grond. Even schiet mijn hele pelgrimage door mijn hoofd heen. Ik begin alles te checken. Mijn bril is wonder boven wonder nog heel en ook mijn voeten mankeren niks. Later merk ik de bult op mijn hoofd op en ook schaafwonden op mijn knie.

Aangekomen in Marienbaum zie ik Thomas, heel fijn. Ik regel nog een stempel van de kerk en dan gaan we met de auto naar een dorpje verderop en daar dropt Thomas mij morgen weer waar ik was gebleven.

Voor nu bedankt voor het lezen en tot de volgende keer!

Eerst wil ik jullie allen bedanken voor het steeds berichtjes sturen onder mijn blog, ik reageer er niet afzondelijk op in de meeste gevallen maar het doet mij meer dan goed. Het is fijn te merken dat zoveel mensen achter mij staan.

Toen ik vanmorgen wakker werd merkte ik dat ik niet zo goed in mijn hum zat, ik voelde mij niet helemaal top, mentaal gezien. Die dagen zitten er ook bij. Na een goed ontbijt ging ik op pad, de kms gingen lekker vandaag.

De laatste twee avonden had ik steeds hoofdpijn omdat ik te weinig gedronken had. Maar Gosse heeft mij daar heel goed bij geholpen. Ik drink nu meer. Vandaag geen hoofdpijn!

Ik heb vandaag weer van de route afgeweken om bij mijn logeeradres aan te komen. En morgen ga ik dan echt de pelgrimsroute lopen. Het lopen ging echt heel erg goed. Gaanderweg ging ik mij beter voelen.

De verrassing kwam toch echt toen ik bij mijn 1e couchsurving adres aankwam. Ik sta versteld van de gastvrijheid, het doet mij goed. Het is een mooie boerderij en er zijn allerlei dieren. Ik heb vandaag voor het eerst in mijn leven met varkens geknuffeld. Verder lekker bijtijds naar bed vandaag. Nu nog even van een lekkere kop thee en genieten van deze prachtige plek.

Bedankt voor het lezen en tot de volgende keer!

Zo, dag 5 zit erop. Het begint nu wel wat zwaarder te worden en het komt soms aan op wilskracht. De laatste dagen heb ik steeds bij mensen thuis overnacht en hoewel dat in de meeste gevallen aangenaam en fijn was, merk ik dat ik wel wat tijd voor mezelf nodig heb. Daarom wil ik het afwisselen door in mijn tentje te slapen.

Vandaag kon ik later vertrekken, ik kon namelijk 5 kilometer afsnijden. Het was best een gek idee om te vertrekken uit Nederland maar gaande weg werd dat wel beter. Gevolg van het afsnijden was wel dat ik voor een groot deel langs een nogal saaie weg liep.

Van het de grens over gaan naar Duitsland heb ik een klein momentje gemaakt. Het is toch gek dat ik voorlopig Nederland niet meer inga.

Al snel moest er een plaspauze komen. Dat werd ongeveer het eerste huis in Duitsland. Hakkelt in het Duits vertelde ik dat ik een pelgrim was en of ik gebruik mocht maken van het tiolet. Dat mocht, bij wijze van uitzondering. Toen ik weg liep zag ik aan haar deur een katholieke zegening hangen met een palmpasentakje, het zit wel goed dacht ik.

In Kranenburg aangekomen bezocht ik de Petrus en Paulus kerk, het bijzondere kruis heb ik niet gezien en er was verder niemand. Wel stond er een stempelkaart en kon ik een stempel in mijn pelgrimspaspoort zetten.

Zo rond vieren belde ik aan bij Gosse, vriendelijk werd ik in zijn huis ontvangen. Fijn dat ik nog bij een Nederlander mag overnachten zo net over de grens. Leuke gesprekken maar ook genoeg tijd om even tot mezelf te komen.

Ik dank jullie allen weer voor het lezen en tot de volgende keer!

Ik lig net in bed en kijk terug op een wat pittige maar geslaagde dag.

Vanmorgen werd ik wakker in de caravan en ben ik best snel op pad gegaan. De eerste helfst ging voortvarend en snel, wel regen maar het viel mij reuze mee, geen stortbui zoals gisteren. De laatste 10 km liep ik op de dijk naar Nijmegen toe, dat was best pittig want de wind kwam overal vandaan en dat maakte het best zwaar.

Snel daarna kwam ik een andere pelgrim tegen! Voordat ik het kon vragen waar ze naartoe ging vroeg zij mij al waar ik naartoe ging. Zij ging op reis naar het innerlijke in haarzelf en had al 950 km gelopen over hoofdzakelijk Nederlandse wandelpaden. Het was een mooie en inspirerende ontmoeting waar ik zeker wat van opgestoken heb.

Toen ik nog 7 km te gaan had werd het best pittig maar ik kon Nijmegen al zien liggen. Het uitzicht werd steeds mooier en dat merkte ik wel. Ookal deden mijn voeten zeer of had ik last van mijn rug, het was zo machtig mooi om de bruggen van Nijmegen te zien.

Om bij mijn logeeradres te komen moest ik door de stad heen in Nijmegen. Het was even heel pittig maar ik werd liefdevol opgevangen door Emma. Leuk zo’n naamgenoot.

Het is gezellig geweest hier in Nijmegen, ik heb mij zeker vermaakt en ben dankbaar dan Annemarie en Pieter hun huis voor mij hebben opengesteld.

Morgen ga ik de grens over!

Voor nu bedankt voor het lezen en tot de volgende keer!

Vandaag er vol tegenaan met een ettape van zo’n 20 km. Ik werd uitgezwaaid en ging op pad. Het was regenachtig vandaag maar als je dan kunt schuilen voor een stortbui dan is dat toch minder erg.

In Ede kwam ik langs het ziekenhuis waar Mr. Sokjes gevonden is. Verder was het een wat saaie ettape. Al werd het na Wageningen toch wel bijzonder. Met het pontje overvaren, het voelt nu echt ver weg. De natuur was ook erg mooi hier, prachtig met het water.

De laatste kilometers waren pittig en ik bad een rozenkrans. Dat helpt mij om door te zetten en even mijn gedachten te verzetten.

Ik moest voor vandaag mijn eigen eten verzorgen. Maar mijn tas is best een aantal kilos dus ik besloot eerst naar het logeeradres te gaan. Ik had hele andere mensen in gedachten maar trof een man in een scootmobiel aan. We gingen aan de thee en raakte aan de praat. Het is bijzonder dat mensen die je echt niet kent hun huis openstellen voor een pelgrim.

Ik mocht lekker in bad(echt een verwennerij) en ik heb een hele tijd persoonlijke gesprekken gevoerd met de vrouw des huizes. Het is bijzonder hoe mensen zich voor je openstellen en hun bijzondere verhaal delen.

Vanavond slaap ik in een caravan. Nog nooit gedaan dus dat mag ik ook weer van mijn bucketlist afstrepen.

Voor nu bedankt voor het lezen en tot de volgende keer!

Vandaag begint de dag met een goed ontbijt, ik krijg ook een lunchpakketje en zo iets na 9 uur neem ik afscheid. Dankbaar voor de gastvrijheid.

Het is rustig en ik overdenk de vorige dag, het was een mooie dag maar ook met best veel indrukken. Het is rustig en ik kom weinig mensen tegen, maar saai is het niet.

Na zo’n 8 kilometer zie ik een bord staan van het Leger des Heils, ik krijg een ingeving en loop er naar binnen. Ik vraag of ze een slaapplaats voor mij weten in Zetten, Heteren of Andelst. Er gaat niet direct een belletje rinkelen maar ze zijn bijzonder gastvrij. Één vrouw in het bijzonder is erg aardig. Samen bellen we naar verschillende kerken in Zetten en na een paar keer nee, komt er een ja. Ik heb een plekje gevonden in Zetten, bij mensen van een kerk.

Ik loop verder en kom aan in Ede, hier mag ik slapen bij een lieve gastvrije familie. Ik voel mij direct op mijn gemak en ze zijn ook naar Rome gefietst. Er komen routeboekjes en kaarten tevoorschijn, heel leuk. Ook komen er persoonlijke onderwerpen aan bod, het is is een gezellige avond.

Bedankt voor het lezen en tot de volgende keer!