Over een maand loop ik al, denk ik in gedachten. Wat zal het mij allemaal brengen? Vele vragen die door mijn hoofd spoken. Af en toe betrap ik mezelf erop dat ik al ergens naar Rome wandel in mijn gedachte. Ik merk dat ik er klaar voor ben. De trainingen over saaie wegen beginnen soms te vervelen en ik voel het kriebelen. Soms is het moeilijk, maar het voelt ergens fijn dat ik dit hier al mag ervaren. Ik weet dat het ook pittig zal worden soms, dan is de kunst te blijven lopen. Maar boven alles kijk ik er naar uit, wat een mooi avontuur. En wat ben ik dankbaar dat ik dit mag gaan doen.
Daarnaast komt er bij een pelgrimage veel kijken, meer dan ik gedacht had. Het is niet zomaar, ik stop wat spullen in mijn rugzak en ga lopen. Niet in mijn geval. Ik probeer het goed te regelen zodat ik straks zoveel mogelijk dingen kan loslaten. Vele telefoontjes en gesprekken over bv een reisverzekering die geregeld moet worden, een verklaring voor medicatie, wat stop ik wel/niet in mijn rugzak, waar laat ik mijn kat en meer van dit soort dingen.
De meeste dingen zijn geregeld en mijn kat, MeneerSokjes heeft een fijn huisje, waar ik hem in vertrouwen kan achterlaten.
Ik ben blij dat alles qua regelen nu bijna achter de rug is. Dit weekend ga ik naar een voorbereidingsweekend. Mensen die allemaal naar Rome willen wandelen, ik ga pelgrims ontmoeten! Ik kijk er naar uit, naar de verhalen en tips die mogen gaan leven in mijn verhaal.
Emma aan de wandel 